Ζώντας με την Σκλήρυνση κατά πλάκας: Οδηγός Επιβίωσης

Η σκλήρυνση κατά πλάκας, γνωστή και ως πολλαπλή σκλήρωση, είναι μία χρόνια νοσος του κεντρικού νευρικού συστήματος που επηρεάζει τον εγκέφαλο, τον νωτιαίο μυελό και τα οπτικά νεύρα. Πρόκειται για μία αυτοάνοση πάθηση, όπου το αμυντικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται στη μυελίνη, ένα λιπαρό υλικό που περιβάλλει και προστατεύει τις νευρικές ίνες. Αυτή η επίθεση προκαλεί φλεγμονή και αλλοιώσεις στη μυελίνη, οδηγώντας σε δυσλειτουργία στη μετάδοση των νευρικών σημάτων.

Οι ακριβείς αιτίες της νόσου παραμένουν ασαφείς, αλλά φαίνεται ότι συνδυάζονται γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Τα συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι πολύ μεταβλητά και μπορούν να περιλαμβάνουν κόπωση, δυσκολία στην κίνηση, οπτικές διαταραχές, μυϊκή αδυναμία, προβλήματα ισορροπίας και συντονισμού, αλλά και δυσκολίες στην ομιλία και στην κατάποση.

Η διάγνωση γίνεται μέσω κλινικής εξέτασης και διαγνωστικών τεστ, όπως η μαγνητική τομογραφία (MRI). Η θεραπεία εστιάζεται στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στην καθυστέρηση της εξέλιξης της νόσου με τη χρήση φαρμακευτικών αγωγών, φυσικοθεραπείας και άλλων μορφών υποστηρικτικής θεραπείας.

Η πρόγνωση για άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας μπορεί να διαφέρει σημαντικά από περίπτωση σε περίπτωση, καθώς η νόσος εμφανίζεται με διαφορετική ένταση και μορφές. Οι σύγχρονες θεραπείες και η διαχείριση της νόσου βοηθούν πολλούς ασθενείς να διατηρούν καλή ποιότητα ζωής για πολλά χρόνια. Ορισμένοι δείκτες που μπορεί να επηρεάσουν την πρόγνωση περιλαμβάνουν την ηλικία κατά τη διάγνωση, το φύλο, το είδος και τη συχνότητα των επιθέσεων, καθώς και την ανταπόκριση στη θεραπεία.

Συγκεκριμένα:
– Ήπια μορφή: Αυτοί οι ασθενείς εμφανίζουν ελάχιστη αναπηρία μετά από πολλά χρόνια και διατηρούν υψηλή λειτουργικότητα.
– Μέτρια μορφή: Μπορεί να αντιμετωπίσουν πιο σημαντική αναπηρία, αλλά καταφέρνουν να διατηρούν κάποιο επίπεδο ανεξαρτησίας με τη χρήση κάποιων βοηθημάτων και τακτικής ιατρικής φροντίδας.
– Σοβαρή μορφή: Μπορεί να χρειάζονται εκτενή φροντίδα και βοηθήματα για την καθημερινή διαβίωση.

Παρά τις διαφορές αυτές, η συνεχής ιατρική έρευνα και ανάπτυξη νέων θεραπειών έχει βελτιωθεί σημαντικά την πρόγνωση για πολλούς ασθενείς, με στόχο να μειωθούν οι υποτροπές και να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής.

Η θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας περιλαμβάνει διάφορες προσεγγίσεις, από φαρμακευτικές αγωγές έως αλλαγές του τρόπου ζωής, φυσικοθεραπεία και ψυχολογική υποστήριξη. Οι βασικοί στόχοι της θεραπείας είναι η μείωση της συχνότητας των υποτροπών, η ανακούφιση από τα συμπτώματα, η πρόληψη της νέας νευρολογικής βλάβης και η διατήρηση της λειτουργικότητας του ασθενούς.

1. Φαρμακευτική Αγωγή:
– Μονοκλωνικά αντισώματα και άλλοι μοντερνοί βιολογικοί παράγοντες: Αυτά τα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στην επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου και στη μείωση της συχνότητας των υποτροπών.
– Ανοσοκατασταλτικές θεραπείες: Χρησιμοποιούνται για να μειώσουν την ανοσολογική επίθεση στη μυελίνη.
– Διαχείριση εξάρσεων: Κορτικοστεροειδή για τη γρήγορη μείωση της φλεγμονής κατά τη διάρκεια ενός εξάνθημα.

2. Φυσικοθεραπεία: Στοχεύει στη βελτίωση της κινητικότητας και την ανακούφιση από τα συμπτώματα όπως η κόπωση, η μυική αδυναμία και τα προβλήματα ισορροπίας.

Πρόγραμμα φυσικοθεραπείας για ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας πρέπει να είναι εξατομικευμένο, ώστε να λαμβάνει υπόψη τις συγκεκριμένες ανάγκες, τις δυνατότητες και τις προκλήσεις του κάθε ασθενούς. Συχνά, το πρόγραμμα περιλαμβάνει ποικιλία ασκήσεων υπό την καθοδήγηση ενός ειδικού φυσιοθεραπευτή. Εδώ είναι μια γενική περιγραφή του τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει ένα τέτοιο πρόγραμμα:

Α. Ασκήσεις Ενδυνάμωσης
– Ασκήσεις για τους μεγάλους μύες: Επιλέξτε ασκήσεις που στοχεύουν στους μύες των ποδιών, των χεριών και της κοιλιακής χώρας.
– Αντιστάσεις: Χρησιμοποιήστε ελαφριά βάρη ή λάστιχα αντίστασης για να μεγιστοποιήσετε τα οφέλη της ενδυνάμωσης.

Β. Ασκήσεις Ισορροπίας
– Στάσεις ισορροπίας: Προσπαθήστε να στέκεστε σε ένα πόδι ή χρησιμοποιήστε ισορροπικά μαξιλάρια.
– Κίνηση με κλειστά μάτια: Εξασκήστε την ισορροπία σας με κλειστά μάτια σε ασφαλή περιβάλλον.

Γ. Αερόβιες Ασκήσεις
– Περπάτημα ή Κολύμβηση: Καλές επιλογές για να βελτιώσετε την καρδιοαναπνευστική σας υγεία.
– Ποδήλατο: Είτε σταθερό είτε εξωτερικό, το ποδήλατο είναι μια ασφαλής επιλογή για τη βελτίωση της αερόβιας δραστηριότητας.

 Δ. Ευλυγισία και Ενδυνάμωση των Τενόντων
– Εκτάσεις και διατάσεις: Συμπεριλάβετε ασκήσεις που αυξάνουν την εύκαμπτοτητα και μειώνουν την πιθανότητα τραυματισμών.
– Γιόγκα ή Πιλάτες: Είναι καλές επιλογές για τη βελτίωση της ευελιξίας, της υγείας των αρθρώσεων και των τενόντων.

Ε. Τεχνικές Χαλάρωσης
– Βαθιά αναπνοή: Μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση του στρες και της κόπωσης.
-Διαλογισμός: Ασκήσεις διαλογισμού μπορούν να βελτιώσουν την ψυχική ηρεμία και να μειώσουν το άγχος.

Είναι ζωτικής σημασίας οι φυσικοθεραπείες να είναι εξατομικευμένες και να εκτελούνται υπό την επίβλεψη εξειδικευμένων επαγγελματιών για να διασφαλιστεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της άσκησης. Συνιστάται η διαβούλευση με φυσικοθεραπευτή για τη δημιουργία και την προσαρμοσμένη εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος.

3. Τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής:
– Διατροφή: Μερικοί ασθενείς βρίσκουν ότι μια καλά ισορροπημένη διατροφή βοηθά στη διαχείριση των συμπτωμάτων.
– Άσκηση: Βελτιώνει την υγεία του καρδιαγγειακού και του μυοσκελετικού συστήματος και μπορεί να βελτιώσει την ενέργεια και τη διάθεση.

Οι τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαχείριση και την άνεση των ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας. Αυτές οι αλλαγές μπορούν να βοηθήσουν τον ασθενή να διατηρήσει την υγεία και την ενέργειά του, να μειώσει τα συμπτώματα και να βελτιωθεί η γενικότερη ποιότητα ζωής:

Α. Υιοθέτηση Υγιεινής Διατροφής:
– Ισορροπημένο πλάνο διατροφής: Καταναλώστε μια ποικιλία από τροφές πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά, όπως φρούτα, λαχανικά, πλήρη δημητριακά, πρωτεΐνες χαμηλές σε κορεσμένα λίπη και υγιή λιπαρά.
– Περιορισμός λιπαρών και ζάχαρης: Μειώστε την πρόσληψη κορεσμένων λιπαρών, αλατιού και επεξεργασμένων σακχάρων.

Β. Διατήρηση Κατάλληλου Βάρους:
– Ακολουθήστε τις συμβουλές του διατροφολόγου για το ιδανικό σωματικό βάρος και εργαστείτε για τη διατήρησή του, καθώς το υπερβολικό βάρος μπορεί να επιβαρύνει την κόπωση και τους μύες.

Γ. Προγράμματα Άσκησης:
– Τακτική άσκηση: Καλές επιλογές περιλαμβάνουν το περπάτημα, κολύμβηση, ελαφρύ τρέξιμο, ή ποδηλασία, προσαρμοσμένες στις δυνατότητες και τις ανάγκες σας.
– Φυσικοθεραπεία: Συχνά εξατομικευμένα προγράμματα από ειδικούς μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της μυϊκής δύναμης και της ισορροπίας.

Δ. Καλή Υγιεινή Ύπνου:
– Καθορισμός ρουτίνας: Προσπαθήστε να πηγαίνετε για ύπνο και να ξυπνάτε την ίδια ώρα κάθε μέρα.
– Αποφυγή καφεΐνης και ηλεκτρονικών πριν τον ύπνο:** Αυτά μπορεί να διαταράξουν τον ύπνο σας.

Ε. Μείωση του Στρες:
– Ασκήσεις χαλάρωσης: Μεθόδους όπως η βαθιά αναπνοή, διαλογισμός και γιόγκα μπορούν να μειώσουν τα επίπεδα στρες.
– Χόμπι και κοινωνικοποίηση:** Δραστηριότητες που σας ευχαριστούν ή που ενισχύουν τις κοινωνικές επαφές μπορούν να βελτιώσουν την ψυχική σας υγεία.

Ζ. Αποφυγή καπνίσματος και μέτρια κατανάλωση αλκοόλ:
– Καπνίσματος: Έχει διαπιστωθεί ότι το κάπνισμα επιδεινώνει τα συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
– Αλκοόλ: Η κατανάλωση αλκοόλ πρέπει να είναι μετρημένη, καθώς μπορεί να επηρεάσει την κινητικότητα και τον συντονισμό.

Κάθε αλλαγή στον τρόπο ζωής πρέπει να γίνεται σταδιακά και μετά από συζήτηση με τον ιατρό ή άλλους ειδικούς υγείας για να διασφαλίζετε τον καλύτερο και ασφαλέστερο τρόπο εφαρμογής τους.

4. Ψυχολογική υποστήριξη: Η υποστήριξη από ψυχολόγους ή εξειδικευμένους κοινωνικούς λειτουργούς μπορεί να είναι κρίσιμη, καθώς η διαχείριση της χρόνιας νόσου μπορεί να είναι συναισθηματικά δύσκολη.

Η επιλογή της κατάλληλης θεραπείας εξαρτάται από τις συγκεκριμένες ανάγκες και την κατάσταση του κάθε ασθενή, γι αυτό είναι σημαντική η στενή συνεργασία με τον θεράποντα ιατρό.

Εδώ είναι κάποιες γενικές συμβουλές για άτομα που ζουν με σκλήρυνση κατά πλάκας, που μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση της κατάστασης και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής:

1. Καλή διατροφή: Μία ισορροπημένη διατροφή μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση της κόπωσης και της δύναμης. Επιλέξτε τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες, φρούτα, λαχανικά, πρωτεΐνη και υγιή λιπαρά. Περιορίστε την κατανάλωση ζάχαρης και κορεσμένων λιπαρών.

2. Κανονική άσκηση: Η τακτική φυσική δραστηριότητα μπορεί να βελτιώσει τη σωματική δύναμη, την ισορροπία και τη μυϊκή λειτουργία. Συμπεριλάβετε ασκήσεις ευελιξίας, μυϊκής ενδυνάμωσης και αεροβικής άσκησης στο πρόγραμμά σας. Μιλήστε με έναν φυσικοθεραπευτή για να δημοσιουργήσετε μια ασφαλή και αποτελεσματική ρουτίνα.

3. Καλή υδάτωση: Πίνετε αρκετά υγρά καθημερινά για να βοηθήσετε στη διαχείριση της κόπωσης και να διατηρήσετε την υγεία του σώματος.

4. Διαχείριση του στρες: Ο στρες μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Η χρήση τεχνικών όπως η βαθιά αναπνοή, η διαλογιστική αναπνοή, το yoga ή το tai chi μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του στρες.

5. Κανονικοί ιατρικοί έλεγχοι: Συνεχίστε τις τακτικές επισκέψεις στον ιατρό σας για να παρακολουθείτε την εξέλιξη της νόσου και να προσαρμόζετε τη θεραπεία σας ανάλογα.

6. Συμμετοχή σε υποστηρικτικές ομάδες: Οι ομάδες υποστήριξης για τη σκλήρυνση κατά πλάκας μπορούν να προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια, συμβουλές και στήριξη από άλλους που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις.

Η εφαρμογή αυτών των στρατηγικών μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση της σκλήρυνσης κατά πλάκας και να βελτιώσει την υγεία και την ευεξία συνολικά.

 

Αυτό το άρθρο πραγματοποιήθηκε με την συνεργασία με τους ειδικευμένους ιατρούς του Mednet24care.com & τους εξειδικευμένους Φυσικοθεραπευτές του Physionet24.com

Για είσθε πάντα ενημερωμένοι σε θέματα υγείας, ευεξίας και αποκατάστασης, καθώς επίσης στις πρόσφατες ιατρικές ανακοινώσεις και έρευνες :

Εγγραφείτε ΔΩΡΕΑΝ στον Ippokratis.Org !

https://ippokratis.org/ 

Πρώτες βοήθειες για διαστρέμματα γόνατος: Ένας ολοκληρωμένος οδηγός

Το διάστρεμμα της άρθρωσης του γόνατος περιγράφει την κάκωση ή τέντωμα των συνδέσμων που σταθεροποιούν και υποστηρίζουν το γόνατο. Οι σύνδεσμοι είναι ζωτικά στοιχεία για τη σταθερότητα του γονάτου, καθώς συνδέουν τα οστά μεταξύ τους και βοηθούν στη σωστή λειτουργία της άρθρωσης.

Τα διαστρέμματα στο γόνατο είναι αρκετά συχνά, ειδικά σε άτομα που ασχολούνται με αθλητισμό ή δραστηριότητες υψηλού κινδύνου. Μπορούν να συμβούν κατά τη διάρκεια άσκησης με αβίαστες κινήσεις ή μεταβολές της κατεύθυνσης.

Πρώτες Βοήθειες
1. Προστασία: Αποφύγετε περαιτέρω κίνδυνο ή τραυματισμό.
2. Ανάπαυση: Αποφύγετε την χρήση του γονάτου και μη φορτώνετε βάρος πάνω του.
3. Ψύξη: Εφαρμόστε παγοκύστες ή παγοπακέτα για 20 λεπτά κάθε 2-3 ώρες για τις πρώτες 48-72 ώρες.
4. Συμπίεση: Χρησιμοποιήστε ελαστική επίδεση για τη μείωση του οιδήματος.
5. Ανύψωση: Κρατήστε το γόνατο υψωμένο πάνω από το επίπεδο της καρδιάς για να μειώσετε το πρήξιμο.

Αξιολόγηση Βαρύτητας
Η βαρύτητα του διαστρέμματος μπορεί να κυμαίνεται από ελαφρύ τέντωμα (Βαθμός I) μέχρι πλήρη διάσπαση του συνδέσμου (Βαθμός III). Υπερηχογραφήματα ή MRI μπορεί να γίνουν για να βελτιώσουν την ακριβή αξιολόγηση της κατάστασης.

Θεραπεία
– Φάρμακα: Αντιφλεγμονώδη για την μείωση του πόνου και της διόγκωσης.
– Φυσικοθεραπεία: Ενδυνάμωση και αποκατάσταση της κινητικότητας.
– Ορθωτικά βοηθήματα: Υποστήριξη με γόνατο ή νάρθηκες ανάλογα με τη σοβαρότητα.

Αποκατάσταση
Η αποκατάσταση εστιάζει στην επαναφορά της λειτουργικότητας, με βελτίωση της δύναμης, της ευκινησίας και της ισορροπίας. Περιλαμβάνει:
– Βελτίωση Εύρους Κίνησης
– Αντοχή και Ενδυνάμωση
– Τεχνικές Αποφυγής Τραυματισμών

Συμβουλές
– Μην επανέλθετε σε έντονες δραστηριότητες χωρίς ιατρική έγκριση.
– Φοράτε κατάλληλα υποδήματα.
– Κάντε προπονήσεις ενδυνάμωσης και ισορροπίας κανονικά για την πρόληψη μελλοντικών τραυματισμών.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, η συστηματική προσέγγιση στη διαχείριση και αποκατάσταση ενός διαστρέμματος γόνατος εξασφαλίζει την καλύτερη δυνατή ανάρρωση και μειώνει τον κίνδυνο επανεμφάνισης του προβλήματος.

Ένα ενδεικτικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας για την αποκατάσταση από διάστρεμμα της άρθρωσης του γόνατος μπορεί να διαρκέσει από λίγες εβδομάδες έως αρκετούς μήνες, ανάλογα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού. Παρακάτω ακολουθεί μία ενδεικτική πρόταση που συμπεριλαμβάνει διάφορες φάσεις αποκατάστασης:

 Φάση 1: Ακινητοποίηση & Ανάρρωση
– Διάρκεια: 1-2 εβδομάδες
– Στόχοι: Μείωση του πόνου και του οιδήματος.
– Ασκήσεις:
– Καμία σωματική άσκηση; πρωταρχικός στόχος είναι η ξεκούραση.
– Χρήση πάγου για 15-20 λεπτά κάθε 2 ώρες.
– Κράτηση του γόνατος υψηλά για την μείωση του οιδήματος.

 Φάση 2: Επανακίνηση
– Διάρκεια: 3-4 εβδομάδες
– Στόχοι: Αύξηση της κινητικότητας και αρχική ενδυνάμωση.
– Ασκήσεις:
– Παθητική κίνηση γόνατος μέσα σε ανώδυνα όρια.
– Απαλή ενδυνάμωση περιγύρω μυών (επίσης μέσω πάσσαλων ή ελαστικών).
– Ασκήσεις ποδηλατού στασίμου χωρίς αντίσταση.

 Φάση 3: Ενδυνάμωση και Αύξηση της Αντοχής
– Διάρκεια: 5-12 εβδομάδες
– Στόχοι: Περαιτέρω ενδυνάμωση και ανάκτηση πλήρους λειτουργικότητας.
– Ασκήσεις:
– Ενδυναμωτικές ασκήσεις με ορθοστατική φόρτιση (π.χ., σκαμπανεβάσματα, ορθοστατικό ποδήλατο).
– Ηπιες ασκήσεις ισορροπίας και προπόνηση ισχύος.
– Αυξημένη ένταση στις ασκήσεις ποδηλατού.

Φάση 4: Πλήρης Επανένταξη στις Δραστηριότητες
– Διάρκεια: 12+ εβδομάδες
– Στόχοι: Επανένταξη στις κανονικές δραστηριότητες και αθλήματα.
– Ασκήσεις:
– Εντατικές ασκήσεις ενδυνάμωσης με πλήρη φόρτιση.
– Τεχνικές αποφυγής τραυματισμών.
– Συμμετοχή σε προπονήσεις συγκεκριμένου αθλήματος.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της αποκατάστασης, είναι κρίσιμο να επικοινωνείτε στενά με τον φυσικοθεραπευτή για την προσαρμογή των ασκήσεων και την αποφυγή υπερβολικού πόνου ή άλλων επιπλοκών. Μια σταδιακή επιστροφή στις δραστηριότητες μείωνει τον κίνδυνο επανατραυματισμού.

 Συμπεράσματα

Η αποκατάσταση ενός διαστρέμματος της άρθρωσης του γόνατος απαιτεί χρόνο, υπομονή και συνεπή εφαρμογή ενός καλά δομημένου προγράμματος φυσικοθεραπείας. Μέσα από τις διάφορες φάσεις της αποκατάστασης, το άτομο μαθαίνει να αναγνωρίζει τα όρια του σώματός του και να προσαρμόζει σταδιακά τις δραστηριότητές του για την ασφαλέστερη επιστροφή σε καθημερινές και αθλητικές δραστηριότητες.

Η συνεργασία με τον φυσικοθεραπευτή είναι κρίσιμη για την επιτυχία του προγράμματος, καθώς παρέχει την απαραίτητη καθοδήγηση και υποστήριξη. Η εφαρμογή των συστημάτων ασφαλείας, όπως κατάλληλος εξοπλισμός και τεχνικές προπόνησης, μειώνει τον κίνδυνο ξανατραυματισμού και βοηθά το άτομο να επιστρέψει πλήρως ενεργό και δυναμικό στην καθημερινή του ζωή.

Μέσω αυτής της διαδικασίας είναι δυνατό να ανακτήσει κανείς όχι μόνο τη φυσική του υγεία, αλλά και την ψυχολογική του αυτοπεποίθηση, καθώς επιβεβαιώνεται ότι με ακρίβεια, συνέπεια, και σωστή καθοδήγηση, τα προβλήματα υγείας μπορούν να γίνουν ευκαιρίες για βελτίωση και αυτογνωσία.

Αυτό το άρθρο πραγματοποιήθηκε με την συνεργασία με του εξειδικευμένους Φυσικοθεραπευτές του Physionet24.com

Για είσθε πάντα ενημερωμένοι σε θέματα υγείας, ευεξίας και αποκατάστασης, καθώς επίσης στις πρόσφατες ιατρικές ανακοινώσεις και έρευνες :

Εγγραφείτε ΔΩΡΕΑΝ στον Ippokratis.Org !

https://ippokratis.org/

https://youtu.be/RKCu_oe_S4g

Αντιμετωπίζοντας το Διάστρεμμα του Αστραγάλου: Οδηγός Αποκατάστασης

Το διάστρεμμα του ποδοκνημικής άρθρωσης (ΠΔΚ) αναφέρεται στην κάκωση ή το τέντωμα των συνδέσμων που βρίσκονται γύρω από τον αστράγαλο. Οι σύνδεσμοι είναι ισχυρές λωρίδες ιστού που συνδέουν τα οστά μεταξύ τους και βοηθούν στη σταθεροποίηση των αρθρώσεων.

Τα διαστρέμματα του αστραγάλου είναι πολύ συχνά, ιδιαίτερα μεταξύ αθλητών και ανθρώπων που εκτελούν δραστηριότητες με μεγάλη φυσική ένταση. Είναι μία από τις πιο κοινές μορφές τραυματισμών.

 Πρώτες Βοήθειες

1. Προστασία: Αποφύγετε να φορτίσετε το τραυματισμένο πόδι.
2. Ανάπαυση: Αποφυγή δραστηριοτήτων που προκαλούν πόνο.
3. Ψύξη: Εφαρμόστε πάγο στο πρησμένο ή πονεμένο σημείο για 20 λεπτά, κάθε 2-3 ώρες.
4. Συμπίεση: Χρησιμοποιήστε ελαστική επίδεση για τον περιορισμό του οιδήματος.
5. Ανύψωση: Κρατήστε το τραυματισμένο πόδι ανυψωμένο ώστε να βοηθήσετε στη μείωση του πρηξίματος.

Αξιολόγηση Βαρύτητας

Η σοβαρότητα του διαστρέμματος μπορεί να ποικίλλει από απλή έλξη συνδέσμων (βαθμός I) μέχρι πλήρη διάσπαση τους (βαθμός III). Ένας γιατρός μπορεί να αξιολογήσει τη βαρύτητα και να προτείνει περαιτέρω διαγνωστικές εξετάσεις, όπως ακτινογραφία ή MRI.

Θεραπεία

Η θεραπεία εξαρτάται από τη σοβαρότητα. Περιλαμβάνει:
– Φυσικοθεραπεία
– Φαρμακευτική αγωγή για την ανακούφιση του πόνου
– Χρήση υποστηρικτικών επιδέσμων ή πελματοποιητικών

Αποκατάσταση

Η αποκατάσταση περιλαμβάνει ασκήσεις ενδυνάμωσης, αύξηση της ευκινησίας και βελτίωση της ισορροπίας για να αποφευχθεί επανάληψη του τραυματισμού.

Συμβουλές

– Φορέστε κατάλληλα υποδήματα.
– Εκτελέστε ασκήσεις ισορροπίας και ενδυνάμωσης.
– Αποφύγετε την υπερπόνηση και προθερμαίνεστε πριν από την άσκηση.
– Μάθετε σωστές τεχνικές και τρόπους προσγείωσης κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Αυτές είναι βασικές πληροφορίες και συστάσεις. Είναι πάντα σημαντικό να συμβουλεύεστε επαγγελματία υγείας για προσωπική διάγνωση και θεραπεία.

Ένα ενδεικτικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας για την αποκατάσταση ενός διαστρέμματος του αστραγάλου θα περιλαμβάνει διάφορες φάσεις από την αρχική ανάρρωση μέχρι την πλήρη επανένταξη στις δραστηριότητες. Παρακάτω ακολουθεί ένα ενδεικτικό πρόγραμμα:

 Φάση 1: Ανάρρωση (1-2 εβδομάδες)
– Στόχοι: Μείωση του πόνου και του οιδήματος. Προστασία από περαιτέρω βλάβη.
– Ασκήσεις:
– Αναπνευστικές ασκήσεις.
– Απαλή κίνηση των δακτύλων του ποδιού για βελτίωση της κυκλοφορίας.
– Ηπια έλξη και συμπίεση για λήψη αποβλήτων και αποφυγή ατροφίας.

Φάση 2: Αρχική Ενδυνάμωση (2-6 εβδομάδες)
– Στόχοι: Βελτίωση εύρους κίνησης, αρχική ενδυνάμωση.
– Ασκήσεις:
– Επαναλήψεις ανύψωσης ποδιού και δακτύλων.
– Ελαφριά ασκήσεις ευκαμψίας και ενδυνάμωσης με λάστιχα.

Φάση 3: Πλήρης Ενδυνάμωση και Ισορροπία (6-12 εβδομάδες)
– Στόχοι: Επανέκταση φυσιολογικών δυνάμεων, βελτίωση ισορροπίας.
– Ασκήσεις:
– Ασκήσεις με μπάλα ισορροπίας.
– Στατικές και δυναμικές ασκήσεις ισορροπίας.
– Ασκήσεις για ενδυνάμωση των περιφερειακών μυών του ποδιού.

Φάση 4: Πλήρης Επανένταξη (3 μήνες+)
– Στόχοι: Πλήρης επάνοδος στις καθημερινές και αθλητικές δραστηριότητες.
– Ασκήσεις:
– Ασκήσεις για την πρόληψη επιστροφής του τραυματισμού.
– Ειδικές ασκήσεις ανάλογα με το άθλημα ή τις καθημερινές απαιτήσεις.

 Συμβουλές
– Επικοινωνήστε συχνά με τον φυσικοθεραπευτή σας για περαιτέρω προσαρμογές και καθοδήγηση.
– Παρακολουθήστε την ανταπόκριση του σώματός σας στις ασκήσεις και αποφύγετε τον υπερβολικό πόνο.

Συμπεράσματα

Ο πονεμένος αστράγαλος από διάστρεμμα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ελαφρά. Σωστή φροντίδα και επακολουθούμενη φυσικοθεραπεία μπορούν να εξασφαλίσουν την καλή και σταδιακή ανάρρωση του τραυματισμού. Η διαδικασία αποκατάστασης πρέπει να είναι συστηματική και πειθαρχημένη, προσαρμοσμένη στις ανάγκες και την εξέλιξη του ασθενούς. Πάνω απ’ όλα, η υπομονή και η συνεργασία με τον θεραπευτή είναι καθοριστικά για μια επιτυχημένη επανένταξη στις καθημερινές δραστηριότητες και τα αθλήματα, χωρίς φόβο επανάληψης τραυματισμού.

Παρακολουθώντας ένα συνεπές πλάνο αποκατάστασης, ανακαλύπτετε ξανά τη δύναμη και την εμπιστοσύνη στο σώμα σας, επιτυγχάνοντας πλήρη και αποτελεσματική ανάρρωση.

Ο φυσικοθεραπευτής θα επιβλέπει το πρόγραμμα και θα προσαρμόζει τις ασκήσεις ανάλογα με την πρόοδο και τις αντιδράσεις σας, για την ασφαλέστερη και πιο αποτελεσματική αποκατάσταση.

Αυτό το video πραγματοποιήθηκε με την συνεργασία με του εξειδικευμένους Φυσικοθεραπευτές του Physionet24.com

Για είσθε πάντα ενημερωμένοι σε θέματα υγείας, ευεξίας και αποκατάστασης, καθώς επίσης στις πρόσφατες ιατρικές ανακοινώσεις και έρευνες :

Εγγραφείτε ΔΩΡΕΑΝ στον Ippokratis.Org !

https://ippokratis.org/ 

 Συναισθηματική υπερφαγία: Προσεγγίσεις για τη Διαχείριση και Υποστήριξη

Η έννοια της συναισθηματικής υπερφαγίας, μιας κατάστασης όπου η πρόσληψη τροφής γίνεται ως απάντηση σε συναισθηματικές ανάγκες και όχι φυσιολογική πείνα, γίνεται όλο και πιο κοινή στις μέρες μας. Αυτή η κατάσταση αποτελεί μια από τις πιο συνηθισμένες αιτίες παθολογικής αύξησης βάρους και παχυσαρκίας, και κρύβει πίσω της μια πληθώρα ψυχοσυναισθηματικών παραγόντων.

 Εξερεύνηση της Ρίζας του Προβλήματος

Η αναγνώριση των πραγματικών αιτίων που οδηγούν σε συναισθηματική υπερφαγία είναι το πρώτο βήμα προς τη διαχείριση. Είτε πρόκειται για άγχος, είτε για θλίψη, εγκατάλειψη, βαρεμάρα, ή ακόμα και για ευχάριστα συναισθήματα που έχουμε συνδέσει με την πρόσληψη τροφής, η υποκειμενική ανάλυση των συναισθημάτων που μας οδηγούν στο λάκκο της υπερφαγίας είναι απαραίτητη.

Τεχνικές Διαχείρισης

– Ημερολόγιο τροφίμων και συναισθημάτων: Καταγράφοντας όχι μόνο τι καταναλώνουμε αλλά και τα συναισθήματα που μας οδηγούν σ’ αυτή την κατανάλωση, μπορούμε να ανακαλύψουμε μοτίβα συναισθηματικής υπερφαγίας.

– Διαχείριση άγχους: Αφού έχουμε κατανοήσει τα πυροδοτούντα συμβάντα, είναι σημαντικό να εφαρμόσουμε τεχνικές αναπνοής, διαλογισμό ή άλλες μεθόδους ρελάξ για τη μείωση του άγχους και της επιθυμίας για υπερφαγία.

– Ενίσχυση αυτοεκτίμησης: Εργαστείτε πάνω στην αυτοεκτίμησή σας μέσω θετικών επαναλήψεων, διαλογισμού ή ακόμα και προσεκτικότητας (mindfulness), ενισχύοντας την αίσθηση της αξίας σας χωρίς να βασίζεται στον εξωτερικό κόσμο ή στην κρίση των άλλων.

Η Θέση της Ψυχοθεραπείας

Η συμβολή ενός ειδικού ψυχοθεραπευτή που θα διαχειριστεί τις ρίζες της συναισθηματικής υπερφαγίας είναι απαραίτητη. Μέσα από τις συνεδρίες, ο θεραπευτής μπορεί να προσφέρει την αναγκαία υποστήριξη και καθοδήγηση ώστε να αντιμετωπίσετε τις υποκείμενες αιτίες και να αναπτύξετε υγιεινότερους τρόπους διαχείρισης των συναισθημάτων σας.

“Καταπολεμήστε την συναισθηματική υπερφαγία”

Μετασχηματισμός του Τρόπου Ζωής

Η συναισθηματική υπερφαγία δεν είναι απλώς ένα “κακό” που πρέπει να εξαλειφθεί αλλά ένα σημάδι που δείχνει την ανάγκη για βαθύτερη αυτογνωσία και μετασχηματισμό. Με την αποδοχή και την κατανόηση, η πορεία προς έναν πιο υγιεινό και ισορροπημένο τρόπο ζωής γίνεται όχι μόνο εφικτή αλλά και απολύτως ικανοποιητική.

Η ξεκούραση, ο καλός ύπνος και η τακτική σωματική άσκηση Βοηθούν το σώμα να είναι σε καλύτερη φυσική κατάσταση και το προστατεύουν από την ψυχολογική καταπόνηση.

Σε τελική ανάλυση, η αντιμετώπιση της συναισθηματικής υπερφαγίας δεν είναι μια πορεία που πρέπει να περπατήσεις μόνος. Με την καθοδήγηση ειδικών, την αυτοφροντίδα και τη συνειδητή προσπάθεια, μπορείς να επανακτήσεις τον έλεγχο της διατροφής σου και να οδηγήσεις τον εαυτό σου σε μια πιο υγιή και ευτυχισμένη ζωή.

Για είσθε πάντα ενημερωμένοι σε θέματα υγείας, ευεξίας και αποκατάστασης, καθώς επίσης στις πρόσφατες ιατρικές ανακοινώσεις και έρευνες :

Εγγραφείτε ΔΩΡΕΑΝ στον Ippokratis.Org !

https://ippokratis.org/ 

Εμμηνόπαυση: Μύθοι, Αλήθειες και Συμβουλές

Η εμμηνόπαυση αντιπροσωπεύει ένα φυσικό στάδιο στη ζωή της γυναίκας, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από την περίοδο της αναπαραγωγής σε μία εποχή μειωμένης ορμονικής παραγωγής, όπως των οιστρογόνων, καταλήγοντας στην παύση της ωορρηξίας και της εμμηνόρροιας. Γυναίκες μεταξύ 45 και 55 ετών συνήθως βιώνουν αυτό το στάδιο, με τον μέσο όρο για τις Ελληνίδες να βρίσκεται στα 51 έτη. Εντούτοις, η πρώιμη εμμηνόπαυση μπορεί να επηρεάσει περίπου το 1% των γυναικών, συμβαίνοντας πριν την ηλικία των 40 ετών. Τα συμπτώματα που προηγούνται και ακολουθούν την εμμηνόπαυση μπορεί να εκδηλωθούν μήνες ή χρόνια προτού αυτή εμφανιστεί επίσημα, επιμένοντας ενδεχομένως για τέσσερα χρόνια εκ των υστέρων.

Γνωστός ως κλιμακτηριακό σύνδρομο ή περιεμμηνόπαυση, ο χρόνος πριν την επισήμανση της εμμηνόπαυσης είναι η μεταβατική φάση από την κανονική παραγωγή ωοθηκικών ορμονών προς την πλήρη λειτουργική παύση των ωοθηκών, διαρκώντας μεταξύ 1 και 5 ετών. Καθώς το γυναικείο σώμα παράγει λιγότερα οιστρογόνα, επήλθε μία μείωση στη διάρκεια των κυκλών και διαλείπουσα λειτουργία των ωοθηκών. Η πρόωρη εμμηνόπαυση ή πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια αφορά τη διακοπή της εμμηνόρροιας πριν τα 45 έτη και μπορεί να προκληθεί από γενετικούς, λοιμώξεις, αυτοάνοσα νοσήματα, χρωμοσωμικές ανωμαλίες ή θεραπείες για καρκίνο.

Γυναίκες που βιώνουν συμπτώματα εμμηνόπαυσης, ιδίως κάτω των 45 ετών, οφείλουν να συμβουλευτούν έναν ιατρό. Τα συμπτώματα που συχνά συνοδεύουν την εμμηνόπαυση περιλαμβάνουν εξάψεις, αυπνίες, νυχτερινές εφιδρώσεις, αρθραλγίες, μείωση της μυϊκής μάζας, εναλλακτικές διαθέσεις, κολπική ξηρότητα, δυσφορία κατά τη σεξουαλική επαφή, μειωμένη σεξουαλική επιθυμία, γαστρεντερικά προβλήματα, διαταραχές μνήμης και συγκέντρωσης, πονοκεφάλους, ταχυπαλμίες και συχνές ουρολοιμώξεις.

 

Η διάγνωση της εμμηνόπαυσης επιβεβαιώνεται με την παρέλευση 12 μηνών από την τελευταία περίοδο και μπορεί να ενισχυθεί με απλές ή αιματολογικές εξετάσεις. Παρόλο που η εμμηνόπαυση αποτελεί φυσιολογική διεργασία της ζωής και δεν χρειάζεται θεραπεία, τα συμπτώματα της μπορούν να χειριστούν για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Οι γιατροί ενδέχεται να συστήνουν ορμονική θεραπεία, διατροφικές συμβουλές, κολπικές κρέμες και ψυχοθεραπευτική υποστήριξη, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει η άσκηση και η διαχείριση του στρες. Τέλος, η τακτική ιατρική επίβλεψη είναι απαραίτητη για την παρακολούθηση της γενικότερης υγείας.

Στην εμμηνόπαυση, μια περίοδος αλλαγής και προκλήσεων για κάθε γυναίκα, η σεξουαλική ζωή μπορεί να επηρεαστεί από μειώσεις στα επίπεδα ορμονών όπως τα οιστρογόνα και η τεστοστερόνη, με επιπτώσεις στη σεξουαλική διάθεση και την υγεία του σώματος. Παρόλα αυτά, η εμμηνόπαυση δεν σημαίνει το τέλος της ευχαρίστησης και της ικανοποίησης. Αντιθέτως, πολλές γυναίκες βιώνουν μεγαλύτερη σεξουαλική επιθυμία και απόλαυση καθώς προχωρούν σε αυτή την φάση, ξεπερνώντας τις προκλήσεις με θάρρος και ανοιχτή κοινωνική συζήτηση.

Για να διατηρήσουμε μια υγιή σεξουαλική ζωή κατά την εμμηνόπαυση, είναι χρήσιμες οι εξής πέντε στρατηγικές:

1. Αναλάβετε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία της σεξουαλικής σας νοοτροπίας: Δείτε την εμμηνόπαυση ως μια φάση μετάβασης και αναζήτησης μιας νέας ισορροπίας, όπου η σεξουαλική ζωή σας μπορεί να ανανεωθεί και να εμβαθυνθεί. Διαχειριστείτε τυχόν ανασφάλειες και φοβίες με θάρρος και αποδοχή.

2. Ενεργοποιήστε τη σεξουαλική σας επιθυμία: Αναγνωρίστε ότι η επιθυμία μπορεί πλέον να απαιτεί περισσότερη προσπάθεια και συνειδητή διέγερση. Δοκιμάστε να πειραματιστείτε με νέες τεχνικές, ερωτικά παιχνίδια ή φαντασιώσεις.

3. Μιλήστε ανοιχτά με τον/την σύντροφό σας: Η ειλικρινής επικοινωνία και η κοινή κατανόηση μπορούν να καταστήσουν τη σεξουαλική ζωή πιο ικανοποιητική και εύκολη σε αυτή τη μεταβατική περίοδο. Συζητήστε ανοιχτά τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις ανησυχίες σας.

4. Ζητήστε βοήθεια από το γιατρό σας: Για τυχόν φυσικά προβλήματα όπως η κολπική ξηρότητα ή η ακράτεια, αναζητήστε τη συμβουλή ενός ειδικού. Η ορμονική αποκατάσταση ή άλλες θεραπείες μπορεί να βελτιώσουν σημαντικά την ποιότητα της σεξουαλικής σας ζωής.

5. Δώστε προτεραιότητα στην συνολική σας υγεία: Μια υγιής διατροφή, τακτική άσκηση, αρκετός ύπνος και η αποφυγή επιβλαβών ουσιών θα συμβάλουν στην βελτίωση της γενικής σας ευεξίας και, κατ’ επέκταση, της σεξουαλικής σας δραστηριότητας.

Αναγνωρίζοντας τη σημασία της σεξουαλικής ζωής κατά την εμμηνόπαυση και λαμβάνοντας συνειδητά βήματα προς τη βελτίωσή της, μπορείτε να ξεπεράσετε τυχόν αρχικές δυσκολίες και να απολαύσετε μια πλουσιότερη και πιο ικανοποιητική σεξουαλική ζωή.

Για είσθε πάντα ενημερωμένοι σε θέματα υγείας, ευεξίας και αποκατάστασης, καθώς επίσης στις πρόσφατες ιατρικές ανακοινώσεις και έρευνες :

Εγγραφείτε ΔΩΡΕΑΝ στον Ippokratis.Org !

https://ippokratis.org/ 

Σεξ και Υγεία Μια Σύνθετη Σχέση

Η σχέση μεταξύ σεξ και υγείας είναι σύνθετη και σημαντική, επηρεάζοντας τόσο τη φυσική όσο και την ψυχική ευεξία. Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει πολλαπλά οφέλη της σεξουαλικής δραστηριότητας για την υγεία, τα οποία περιλαμβάνουν:

1. Βελτίωση της Καρδιοαγγειακής Υγείας: Η τακτική σεξουαλική δραστηριότητα έχει συσχετιστεί με μείωση του κινδύνου καρδιακών παθήσεων. Συγκεκριμένα, μπορεί να βοηθήσει στην μείωση της αρτηριακής πίεσης, την βελτίωση της κυκλοφορίας και την ενίσχυση της καρδιακής υγείας.

2. Ενίσχυση του Ανοσοποιητικού Συστήματος: Έρευνες έχουν δείξει ότι η τακτική σεξουαλική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, προσφέροντας ένα καλύτερο προστατευτικό φραγμό απέναντι σε λοιμώξεις.

3. Μείωση του Στρες και Βελτίωση της Ψυχικής Υγείας: Η σεξουαλική ικανοποίηση συμβάλλει στη μείωση του στρες και της άγχους, καθώς η σεξουαλική επαφή ενθαρρύνει την έκκριση ορμονών όπως η ενδορφίνη και οξυτοκίνη, οι οποίες προάγουν την αίσθηση ευεξίας.

4. Βελτίωση της Ποιότητας Ύπνου: Οι ορμόνες που απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια και μετά τη σεξουαλική δραστηριότητα, όπως η οξυτοκίνη, μπορούν να βοηθήσουν στο να νιώσει κάποιος πιο χαλαρός και να βελτιώσουν την ποιότητα του ύπνου.

5. Ενίσχυση της Σχέσης: Η σεξουαλική εγγύτητα μπορεί να ενισχύσει τους δεσμούς σε μια σχέση, βοηθώντας τα ζευγάρια να νιώθουν πιο κοντά το ένα στο άλλο και να βελτιώνουν την συναισθηματική τους επικοινωνία.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η σεξουαλική δραστηριότητα πρέπει να είναι ασφαλής, συναινετική και να λαμβάνει υπόψη την υγεία και τις προτιμήσεις και των δύο εταίρων. Η επικοινωνία με τον σύντροφο και η συμβουλή ενός ιατρού ή σεξολόγου μπορεί να βοηθήσει στην διατήρηση μιας υγιούς και ευχάριστης σεξουαλικής ζωής.

Η σεξουαλικότητα στην τρίτη ηλικία παραμένει ένα σημαντικό μέρος της υγείας και της ευεξίας, αλλά συχνά περιβάλλεται από στερεότυπα και παρεξηγήσεις. Η αντίληψη ότι η σεξουαλική επιθυμία ή δραστηριότητα μειώνεται αναπόφευκτα με την πρόοδο της ηλικίας δεν είναι πάντα ακριβής. Πράγματι, πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν μια ευχάριστη και εκπληρωτική σεξουαλική ζωή κατά τη διάρκεια της τρίτης ηλικίας.

 Φυσικές Αλλαγές

Φυσικά, σημαντικές φυσικές και ψυχολογικές αλλαγές μπορούν να επηρεάσουν τη σεξουαλική λειτουργία και επιθυμία:

– Στους Άνδρες: Μπορεί να παρατηρηθεί αύξηση στον χρόνο που απαιτείται για στύση και μείωση στη στερεότητα της στύσης. Η περίοδος ανάκαμψης μεταξύ των σεξουαλικών πράξεων μπορεί να αυξηθεί.

– Στις Γυναίκες: Μεταβολές όπως η εμμηνόπαυση μπορούν να επηρεάσουν τη σεξουαλική λειτουργία, προκαλώντας συμπτώματα όπως ξηρότητα του κόλπου και δυσανεξία στη διείσδυση.

 Νοητική και Συναισθηματική Υγεία

Η νοητική και συναισθηματική υγεία, καθώς και οι σχέσεις, παίζουν κρίσιμο ρόλο στη σεξουαλική επιθυμία και δραστηριότητα της τρίτης ηλικίας. Η επικοινωνία με τον σύντροφο, η συναισθηματική εγγύτητα και η κατανόηση αλλαγών και προκλήσεων μπορούν να αυξήσουν την ικανοποίηση και την απόλαυση.

Διαχείριση των Προκλήσεων

Για τη διαχείριση φυσικών αλλαγών ή προκλήσεων, είναι σημαντικό:

– Επαγγελματική Συμβουλή: Συζήτηση με ειδικούς, όπως γυναικολόγους, ουρολόγους ή σεξολόγους, για τη διαχείριση φυσικών αλλαγών ή δυσκολιών.

– Λίπανση και Μέσα Βοήθειας: Χρήση λιπαντικών για την αντιμετώπιση της ξηρότητας του κόλπου ή χρήση ερωτικών βοηθημάτων για τη βελτίωση της σεξουαλικής εμπειρίας.

Διατηρώντας την Ευεξία στην Τρίτη Ηλικία

Η λειτουργική ικανότητα και η συνολική ευεξία στην τρίτη ηλικία αποτελούν δύο σημαντικούς τομείς που μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των ατόμων που βρίσκονται σε αυτή τη φάση. Για την τρίτη ηλικία, οι πτυχές αυτές περιλαμβάνουν την φυσική, συναισθηματική, κοινωνική και πνευματική ευημερία.

Η διατήρηση και η βελτίωση της λειτουργικής ικανότητας και της ευεξίας είναι δυνατή μέσω διαφόρων στρατηγικών:

1. Φυσική Δραστηριότητα: Η τακτική άσκηση βοηθά στην διατήρηση και βελτίωση της φυσικής κατάστασης, της ευλυγισίας, την ισορροπία και την μυϊκή δύναμη. Περιλαμβάνει δραστηριότητες όπως περπάτημα, κολύμβηση, γιόγκα και χορό.

2. Διατροφή: Η ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε φρούτα, λαχανικά, πρωτεΐνες, ολικά δημητριακά και λιγότερα κορεσμένα λίπη, συμβάλλει στην καλύτερη υγεία και λειτουργικότητα.

3. Κοινωνική Δραστηριότητα και Σχέσεις: Η συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες και η διατήρηση ενός δυνατού κοινωνικού δικτύου μπορούν να βελτιώσουν την συναισθηματική ευεξία και να μειώσουν τον κίνδυνο της μοναξιάς και της κατάθλιψης.

4. Διαχείριση του Στρες και Ψυχική Ευεξία: Τεχνικές όπως η μεδιτατιβή αναπνοή, η γιόγκα και η διαλογιστική πρακτική μπορούν να βοηθήσουν στην μείωση του στρες και την βελτίωση της συνολικής ψυχικής ευεξίας.

5. Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση: Η συμμετοχή σε εκπαιδευτικά προγράμματα ή δραστηριότητες δια βίου μάθησης μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της πνευματικής διαύγειας και να προσφέρει ευκαιρίες για πνευματική διέγερση.

6. Προληπτική Ιατρική και Ελέγχοι Υγείας: Τακτικοί ιατρικοί έλεγχοι και η ακολούθηση ιατρικών συμβουλών για τη διαχείριση χρόνιων παθήσεων μπορούν να βελτιστοποιήσουν τη φυσική υγεία και την ευημερία.

Η ανθρώπινη λειτουργική ικανότητα μπορεί να θεωρηθεί ως ένα οικοσύστημα που αποτελείται από διαφορετικά στοιχεία όπως η κινητικότητα, οι αισθητηριακές, οι γνωστικές και οι νοητικές λειτουργίες. Καθώς ένα άτομο μεγαλώνει, η ανθεκτικότητα του συστήματος λειτουργικής ικανότητας του επιτρέπει να διατηρείται και να ανακάμπτει όταν αντιμετωπίζει αποτυχίες ή προκλήσεις.

“Διαφορετικοί πόροι επιτρέπουν επίσης την τροποποίηση της συμπεριφοράς, έτσι ώστε να μπορούν ακόμα να γίνουν σημαντικά πράγματα.” Πηγή: Neuroscience News

Μια νέα μελέτη φώτισε τις συνέπειες μιας στενότερης διασύνδεσης μεταξύ διαφορετικών τομέων λειτουργικής ικανότητας στους ηλικιωμένους, υποδεικνύοντας τη μειωμένη ανθεκτικότητα στο σύστημα. Αυτή η μελέτη αποκαλύπτει ότι στους ηλικιωμένους πληθυσμούς και σε εκείνους με φτωχότερη υγεία, οι τομείς της λειτουργικής ικανότητας – κινητικότητα, αισθητηριακές, γνωστικές και νοητικές λειτουργίες – συνδέονται στενότερα, καθιστώντας το σύστημα ευάλωτο σε διαδοχικές αποτυχίες.

Εξετάζοντας τη διασύνδεση μέσω ανάλυσης δικτύου, η έρευνα προτείνει ότι η διατήρηση μιας ισορροπίας μεταξύ διασύνδεσης και ανεξαρτησίας σε αυτούς τους τομείς είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της λειτουργικής ικανότητας και της συνολικής ευημερίας στην τρίτη ηλικία.

Βασικά στοιχεία:

1. Οι στενές διασυνδέσεις μεταξύ των τομέων λειτουργικής χωρητικότητας στους ηλικιωμένους μπορεί να σηματοδοτούν μειωμένη ανθεκτικότητα του συστήματος, οδηγώντας σε διαδοχικές βλάβες.

2. Η μελέτη χρησιμοποίησε ανάλυση δικτύου για να αποκαλύψει στενότερους δεσμούς μεταξύ των τομέων λειτουργικής χωρητικότητας σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας και σε άτομα με φτωχότερη υγεία.

3. Η διατήρηση επαρκούς εφεδρικής ικανότητας επιτρέπει την προσαρμογή και την αποζημίωση, κάτι που είναι απαραίτητο για τη γήρανση του πληθυσμού για τη διατήρηση της ποιότητας ζωής.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι τομείς της λειτουργικής ικανότητας ήταν πιο στενά συνδεδεμένοι σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας και σε άτομα με φτωχότερη υγεία. Η ανθεκτικότητα του συστήματος λειτουργικής χωρητικότητας μπορεί να έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με την ανθεκτικότητα σε άλλα συστήματα, όπως τα φυσικά συστήματα ή η οικονομία.

Σε μεγάλη ηλικία, μια στενότερη διασύνδεση μεταξύ διαφορετικών τομέων λειτουργικής ικανότητας μπορεί να υποδηλώνει απώλεια της ανθεκτικότητας του συστήματος.

Αυτό παρατηρήθηκε σε μια μελέτη που διεξήχθη στη Σχολή Επιστημών Αθλητισμού και Υγείας στο Πανεπιστήμιο Jyväskylä, Φινλανδία. Όταν οι τομείς λειτουργικής χωρητικότητας είναι στενά διασυνδεδεμένοι, μια διακοπή σε έναν τομέα μπορεί να επηρεάσει άλλους και να οδηγήσει σε κατάρρευση της λειτουργίας.

Η έρευνα που διεξήχθη παρέχει τη βάση για την εφαρμογή προσεγγίσεων για την ανθεκτικότητα των συστημάτων από άλλους κλάδους στη μελέτη της υγείας και της λειτουργικής ικανότητας.

Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να δούμε τη λειτουργία ως σύνολο και να φροντίσουμε για τις διαφορετικές πτυχές της σωματικής και ψυχικής ευεξίας.

Πηγή: University of Jyväskylä

Αυτό το άρθρο πραγματοποιήθηκε με την συνεργασία με του εξειδικευμένους Φυσικοθεραπευτές του Physionet24.com

Για είσθε πάντα ενημερωμένοι σε θέματα υγείας, ευεξίας και αποκατάστασης, καθώς επίσης στις πρόσφατες ιατρικές ανακοινώσεις και έρευνες :

Εγγραφείτε ΔΩΡΕΑΝ στον Ippokratis.Org !

https://ippokratis.org/ 

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗΣ ΠΙΕΣΗΣ

: ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ & ΟΔΗΓΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ

Η διατήρηση της βέλτιστης αρτηριακής πίεσης παίζει ουσιαστικό ρόλο στη μείωση του κινδύνου σοβαρών προβλημάτων υγείας, όπως καρδιακές προσβολές, καρδιακή ανεπάρκεια και εγκεφαλικό επεισόδιο.

Συνεχίστε να διαβάζετε για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αρτηριακή πίεση και ποιες είναι οι φυσιολογικές και μη φυσιολογικές μετρήσεις.

https://www.medicalnewstoday.com/articles/327077#about

Τι είναι η αρτηριακή πίεση;

Η αρτηριακή πίεση αναφέρεται στη δύναμη που ασκεί το αίμα στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων καθώς η καρδιά αντλεί αίμα. Οι επαγγελματίες υγείας μετρούν την αρτηριακή πίεση σε χιλιοστά υδραργύρου (mm Hg).

Οι γιατροί μπορούν να χρησιμοποιήσουν την αρτηριακή πίεση ως δείκτη της καρδιακής υγείας ενός ατόμου. Τα άτομα με υψηλή αρτηριακή πίεση – ή υπέρταση – κινδυνεύουν να αναπτύξουν καρδιακά προβλήματα και βλάβες στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων.

Η χαμηλή αρτηριακή πίεση – ή υπόταση – είναι ένα σημάδι καλής υγείας, αλλά μπορεί να είναι ανώμαλη σε ορισμένες καταστάσεις, όπως κατά τη διάρκεια σοβαρής λοίμωξης.

Εάν η αρτηριακή πίεση πέσει πολύ χαμηλά, μπορεί να προκαλέσει ζάλη ή ζάλη στους ανθρώπους και, σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη ροή του αίματος στα όργανα.

Η σοβαρή υπόταση μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο βλάβης οργάνων και λιποθυμίας λόγω της απώλειας αίματος πλούσιου σε οξυγόνο.

Συνήθως, ένα άτομο μπορεί να διατηρήσει την αρτηριακή του πίεση στο φυσιολογικό εύρος διατηρώντας ένα υγιές βάρος μέσω μιας υγιεινής διατροφής που περιορίζει την πρόσληψη αλκοόλ και αλατιού και ασκώντας τακτικά. Εάν έχουν πρόβλημα με την αρτηριακή πίεση, ένας γιατρός μπορεί να είναι σε θέση να συνταγογραφήσει φάρμακα για να βοηθήσει στη ρύθμισή της.

Συστολική vs. διαστολική

Υπάρχουν δύο αριθμοί σε μια ανάγνωση της αρτηριακής πίεσης. Οι άνθρωποι συχνά τους αποκαλούν ανώτερους (συστολικούς) και κατώτερους (διαστολικούς) αριθμούς.

Η συστολική είναι ο κορυφαίος αριθμός στην ανάγνωση και είναι ο υψηλότερος. Η διαστολική είναι ο μικρότερος αριθμός.

Ένα άτομο θα πρέπει να κρατήσει αυτούς τους αριθμούς εντός του φυσιολογικού εύρους για την πρόληψη είτε υπέρτασης είτε υπότασης. Περιγράφουμε τα υγιή εύρη για συστολικές και διαστολικές μετρήσεις παρακάτω.

Υγιείς σειρές

Σύμφωνα με την Αμερικανική Καρδιολογική ΕταιρείαTrusted Πηγή, ένα υγιές εύρος αρτηριακής πίεσης είναι:

• συστολική: λιγότερο από 120

• διαστολική: λιγότερο από 80

Εάν ένα άτομο έχει τους ακόλουθους αριθμούςTrusted Source, έχουν χαμηλή αρτηριακή πίεση:

• συστολική: 90 ή μικρότερη

• διαστολική: 60 ή μικρότερη

Η χαμηλότερη αρτηριακή πίεση είναι ιδιαίτερα συχνή σε αθλητές και νέους.

Ένα άτομο έχει αυξημένη αρτηριακή πίεση εάν οι μετρήσεις τους είναι:

• συστολική: 120-129

• διαστολική: λιγότερο από 80

Ένα άτομο με αυξημένη αρτηριακή πίεση δεν είναι ακόμη υπερτασική και μπορεί να λάβει μέτρα για να βοηθήσει στην πρόληψη της εξέλιξης σε υπέρταση.

Οι δράσεις περιλαμβάνουν:

• μείωση της πρόσληψης νατρίου

• άσκηση πιο συχνά

• χάνοντας βάρος

• θεραπεία άλλων καταστάσεων που μπορεί να συμβάλλουν, όπως η άπνοια ύπνου

• περιορισμός της πρόσληψης αλκοόλ

• λήψη φαρμάκων που στοχεύουν την αρτηριακή πίεση

Τα τρία στάδια της υπέρτασης είναι:

• στάδιο 1

• στάδιο 2

• κρίση

Στο στάδιο 1 υπέρταση, οι αριθμοί θα κυμαίνονται μεταξύ:

• συστολική: 130-139 ή

• διαστολική: 80-89

Στο στάδιο 2 υπέρταση, οι αριθμοί θα κυμαίνονται μεταξύ:

• συστολική: 140 ή υψηλότερη ή

• διαστολική: 90 ή υψηλότερη

Τέλος, εάν ένα άτομο έχει κρίση υπέρτασης, οι αριθμοί θα έχουν ως εξής:

• συστολική: 180 ή υψηλότερη

• διαστολική: 120 ή υψηλότερη

Αυτοί οι αριθμοί είναι για ενήλικες. Ένας γονέας ή φροντιστής θα πρέπει να μιλήσει με το γιατρό ενός παιδιού σχετικά με το υγιές εύρος για τα παιδιά, καθώς η ηλικία, το βάρος και το φύλο μπορούν όλα να επηρεάσουν αυτούς τους αριθμούς.

Κίνδυνοι υπέρτασης

Εάν ένα άτομο έχει υπέρταση, η αρτηριακή του πίεση είναι πολύ υψηλή.

Όταν ένα άτομο είναι υπερτασικό, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν καταστάσεις, όπως:

• στεφανιαία αθηροσκλήρωση

• καρδιακή ανεπάρκεια, που οδηγεί σε πρήξιμο στα πόδια, αύξηση βάρους και δύσπνοια

• νεφρική δυσλειτουργία ή ανεπάρκεια

• διαστολική δυσλειτουργία ή δυσκαμψία του καρδιακού μυός

• θωπεύω

• αορτική ανατομή, στεφανιαία ανατομή, αγγειακή ανατομή

•  ανεύρυσμα αορτής

• προβλήματα όρασης

• προβλήματα μνήμης

• περιφερική αρτηριακή νόσος

Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν υπάρχουν συμπτώματα υψηλής αρτηριακής πίεσης.

Ωστόσο, ένα άτομο που αντιμετωπίζει κρίση υπέρτασης λόγω αυξημένων επιπέδων αρτηριακής πίεσης μπορεί να παρουσιάσει τα ακόλουθα συμπτώματα:

• δυσκολία στην ομιλία

• πόνος στο στήθος

• οσφυαλγία

• αλλαγή στην όραση ή θολή όραση

• δύσπνοια λόγω υγρού στους πνεύμονες

• μούδιασμα ή αδυναμία

• πονοκέφαλος

Όποιος αντιμετωπίζει αυτά τα συμπτώματα θα πρέπει να αναζητήσει άμεση ιατρική περίθαλψη.

Κίνδυνοι υπότασης

Όταν ένα άτομο έχει σοβαρή υπόταση, η αρτηριακή του πίεση είναι πολύ χαμηλή.

Αν και πολλοί γιατροί τονίζουν συχνά  τη σημασία της μείωσης της αρτηριακής πίεσης, είναι πιθανό η αρτηριακή πίεση κάποιου να είναι πολύ χαμηλή.

Τα άτομα με πολύ χαμηλή αρτηριακή πίεση μπορεί να εμφανίσουν τα ακόλουθα συμπτώματα:

• λιποθυμία

• ζάλη/ζαλάδα

• Ναυτία

• αίσθημα παλμών της καρδιάς

• κούραση

• θολή όραση

• τραυματισμός από πτώση ή απώλεια συνείδησης

• βλάβη οργάνων σε σοβαρές περιπτώσεις

Πρόληψη

Η αρτηριακή πίεση των ανθρώπων οφείλεται εν μέρει σε παράγοντες που δεν μπορούν να ελέγξουν, όπως:

• ηλικία

• Φύλο

• οικογενειακό ιστορικό

• χρόνια νεφρική νόσο

Ωστόσο, υπάρχουν επίσης πολλά βήματα που μπορεί να κάνει ένα άτομο για την πρόληψη της υψηλής αρτηριακής πίεσης. Αυτά περιλαμβάνουν:

• τρώγοντας μια υγιεινή διατροφή που περιλαμβάνει φρούτα, λαχανικά, άπαχες πρωτεΐνες και σύνθετους υδατάνθρακες

• τακτική άσκηση, ιδιαίτερα αερόβια προπόνηση, όπως περπάτημα, ποδηλασία ή τρέξιμο

• απαγορεύεται το κάπνισμα

• περιορισμός της κατανάλωσης αλκοόλ

• περιορισμός της κατανάλωσης επεξεργασμένων τροφίμων

• περιορίζοντας την πρόσληψη νατρίου σε λιγότερο από 2 γραμμάρια ημερησίως

• θεραπεία της άπνοιας ύπνου

• διαχείριση και ρύθμιση του διαβήτη

• μείωση του βάρους εάν είναι υπέρβαροι

• λήψη μέτρων για τη μείωση του στρες

Πότε να δείτε έναν γιατρό

Εάν ένα άτομο βιώνει οποιαδήποτε συμπτώματα κρίσιμης υπέρτασης, θα πρέπει να αναζητήσουν άμεση ιατρική βοήθεια για την πρόληψη σοβαρών επιπλοκών.

Ένα άτομο θα πρέπει επίσης να λαμβάνουν τακτικές μετρήσεις της αρτηριακής πίεσης σε εξετάσεις με το γιατρό τους ή άλλους επαγγελματίες υγείας.

Ωστόσο, ένα άτομο μπορεί επίσης να πάρει την αρτηριακή τους πίεση στο σπίτι χρησιμοποιώντας ένα over-the-counter πιεσόμετρο. Εάν ο αναγνώστης αρτηριακής πίεσης υποδεικνύει ότι ένα άτομο έχει υψηλή ή χαμηλή αρτηριακή πίεση, θα πρέπει να μιλήσουν με το γιατρό τους.

Τα πιεσόμετρα είναι διαθέσιμα στα φαρμακεία και στο διαδίκτυο.

Περίληψη

Η αρτηριακή πίεση είναι ένας δείκτης της καρδιακής υγείας ενός ατόμου. Εάν η πίεση είναι πολύ υψηλή, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές στην υγεία και ενδεχομένως θάνατο.

Αν και δεν μπορούν να προληφθούν όλες οι αιτίες της αυξημένης αρτηριακής πίεσης, ένα άτομο μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο επιπλοκών με τη διαχείριση του τρόπου ζωής του και την ελαχιστοποίηση των παραγόντων κινδύνου για την ανάπτυξη υψηλής αρτηριακής πίεσης.

Όποιος ανησυχεί για υψηλή ή χαμηλή αρτηριακή πίεση θα πρέπει να μιλήσετε με ένα γιατρό.

Αυτό το video πραγματοποιήθηκε με την συνεργασία με του εξειδικευμένους ιατρούς του Mednet24care.com

Για είσθε πάντα ενημερωμένοι σε θέματα υγείας, ευεξίας και αποκατάστασης, καθώς επίσης στις πρόσφατες ιατρικές ανακοινώσεις και έρευνες :

Εγγραφείτε ΔΩΡΕΑΝ στον Ippokratis.Org !

https://ippokratis.org/

αρτηριακή πίεση

Οι συναισθηματικές καταστάσεις μπορούν να επηρεάσουν το σώμα μας και την αντίστροφη επίδραση όταν πρόκειται για ασθένειες ή ανάρρωση?

Η σχέση μεταξύ ψυχολογίας και φυσικής υγείας είναι ένα ενδιαφέρον και πολύπλοκο πεδίο, το οποίο έχει γίνει αντικείμενο εκτεταμένης έρευνας κατά τη διάρκεια των ετών. Οι συναισθηματικές καταστάσεις μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τη φυσική υγεία, ενώ αντίστοιχα, η κατάσταση της φυσικής υγείας μας μπορεί να έχει επιπτώσεις στην ψυχολογική μας κατάσταση. Ας εξετάσουμε κάποιους από τους τρόπους με τους οποίους αυτή η αλληλεπίδραση μπορεί να εκδηλωθεί.

Επίδραση των συναισθηματικών καταστάσεων στη φυσική υγεία

“νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ”

1. Άγχος: Το άγχος είναι μια φυσική αντίδραση του σώματος σε απειλές ή πίεση. Όταν είμαστε αγχωμένοι, το σώμα μας απελευθερώνει ορμόνες όπως την κορτιζόλη και την αδρεναλίνη, οι οποίες ετοιμάζουν το σώμα για την “πάλη ή τη φυγή”. Εάν αυτή η κατάσταση διατηρηθεί για μακρύ χρονικό διάστημα, μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για την υγεία, όπως καρδιακά προβλήματα, προβλήματα πέψης και μειωμένη ανοσοποιητική λειτουργία.

2. Κατάθλιψη και άγχος: Και οι δύο ψυχολογικές καταστάσεις έχουν συσχετιστεί με μια πληθώρα φυσικών προβλημάτων υγείας, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων, των διαταραχών του ύπνου, της παχυσαρκίας και πολλών άλλων.

3. Θετικά συναισθήματα: Από την άλλη πλευρά, η εμπειρία θετικών συναισθημάτων, όπως η χαρά και η ευγνωμοσύνη, έχει συνδεθεί με καλύτερη καρδιακή υγεία, χαμηλότερα επίπεδα στρες και μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.

“Ψυχολογία και Φυσική Υγεία: Μια Ολιστική Προσέγγιση”

Αντίστροφη επίδραση: Φυσική υγεία στην ψυχολογία

1. Χρόνιες ασθένειες: Η διαχείριση χρόνιων ασθένειων, όπως η διαβήτης ή η ψωρίαση, μπορεί να έχει σοβαρές ψυχολογικές επιπτώσεις, περιλαμβανομένου του στρες, της κατάθλιψης και του άγχους, αποτελώντας ένα φαύλο κύκλο που δυσκολεύει την αντιμετώπιση της ασθένειας.

2. Ανάρρωση και ψυχική κατάσταση: Η θετική ψυχολογική κατάσταση και οι αισιόδοξες προσδοκίες μπορεί να επιταχύνουν την ανάρρωση από ασθένειες ή επεμβάσεις. Για παράδειγμα, έχει δείξει η έρευνα πως το θετικό συναίσθημα και η εσωτερική αισιοδοξία μπορούν να μειώσουν τον χρόνο νοσηλείας μετά από καρδιακές επεμβάσεις.

Είναι σαφές πως η ψυχολογία και η φυσική υγεία είναι στενά δεμένες, με τη μια να επηρεάζει την άλλη και αντίστροφα. Αυτή η αμοιβαία επίδραση υπογραμμίζει την ανάγκη για μια ολιστική προσέγγιση στην υγεία, η οποία να λαμβάνει υπόψη τόσο το σώμα όσο και το μυαλό.

Οι χρόνιες παθήσεις είναι μακροχρόνιες ιατρικές καταστάσεις που συνήθως προχωρούν αργά και μπορεί να έχουν διαρκή επίδραση στην ποιότητα ζωής των ατόμων που τις εμπειρίζονται. Τέτοιες παθήσεις μπορεί να περιλαμβάνουν, αλλά δεν περιορίζονται σε, διαβήτη, ψωρίαση, καρδιακές παθήσεις, χρόνιο πνευμονικό αποκλειστικό νόσημα (ΧΠΑΝ), αρθρίτιδα και πολλές μορφές καρκίνου.

 Πως επηρεάζουν την ψυχολογία:

1. Στρες και Άγχος: Η διαχείριση των χρόνιων ασθενειών μπορεί να προκαλέσει σημαντικό στρες λόγω των προκλήσεων που παρουσιάζονται στην καθημερινή ζωή, της αβεβαιότητας για το μέλλον και της ανάγκης για συνεχή ιατρική φροντίδα.

2. Κατάθλιψη: Η συνεχής αντιμετώπιση των περιορισμών και των προκλήσεων που συνεπάγονται οι χρόνιες νόσοι μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο για ανάπτυξη κατάθλιψης.

3. Επίδραση στην αυτοεκτίμηση και τον αυτοπροσδιορισμό: Τα άτομα με χρόνιες παθήσεις μπορούν να αισθάνονται ανεπαρκή ή αδύναμα λόγω των περιορισμών τους, επηρεάζοντας την αυτοεκτίμηση και τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τον εαυτό τους μέσα στην κοινωνία.

Στρατηγικές αντιμετώπισης:

1. Ολιστική Προσέγγιση στη Θεραπεία: Πέρα από την αντιμετώπιση των φυσικών συμπτωμάτων, είναι σημαντικό η θεραπευτική προσέγγιση να περιλαμβάνει και ψυχολογική υποστήριξη. Αυτό μπορεί να είναι μέσω συνεδριών ψυχοθεραπείας, ομάδων υποστήριξης, ή άλλων μορφών ψυχοσοσιαλικής βοήθειας.

2. Διαχείριση του Στρες: Η εκμάθηση τεχνικών διαχείρισης του στρες, όπως η μείωση του στρες μέσω διαλογισμού, γιόγκα ή ασκήσεων χαλάρωσης, μπορούν να προσφέρουν σημαντική βελτίωση στην ποιότητα ζωής.

3. Εκπαίδευση και Εμπλοκή στη Διαχείριση της Νόσου: Η ενημέρωση και η εκπαίδευση των ασθενών για την κατάστασή τους, καθώς και η ενθάρρυνσή τους να συμμετέχουν ενεργά στη διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους, μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στην ψυχολογική τους ευεξία.

4. Δημιουργία Δυκτίου Στήριξης : Οι ομάδες υποστήριξης και το δίκτυο από οικογένεια και φίλους μπορούν να προσφέρουν σημαντική βοήθεια και κατανόηση, μειώνοντας το αίσθημα της μοναξιάς και του αποκλεισμού.

Η αντιμετώπιση των χρόνιων παθήσεων απαιτεί μια προσεκτική και μακροπρόθεσμη προσέγγιση, καθώς και την ανάληψη της ευθύνης από τον ασθενή για τη διαχείριση της υγείας του. Η υποστήριξη από επαγγελματίες υγείας, η οικογένεια, και η κοινότητα μπορεί να συμβάλλει σε μια πληρέστερη και πιο ισορροπημένη ζωή.

Για είσθε πάντα ενημερωμένοι σε θέματα υγείας, ευεξίας και αποκατάστασης, καθώς επίσης στις πρόσφατες ιατρικές ανακοινώσεις και έρευνες :

Εγγραφείτε ΔΩΡΕΑΝ στον Ippokratis.Org !

https://ippokratis.org/ 

Οι Ασκήσεις που Καίνε τις Περισσότερες Θερμίδες

H έντονη  επαναλαμβανόμενη άσκησης καίει περισσότερες Θερμίδες!

Είναι όμως Αλήθεια?

Οι προκλητικές προπονήσεις που αυξάνουν τον καρδιακό ρυθμό και χρησιμοποιούν πολλές μυϊκές ομάδες καίνε περισσότερες θερμίδες, βοηθώντας ένα άτομο να ρίξει περισσότερο λίπος.

Ορισμένες έρευνες δείχνουν ότι η διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης (HIIT), η οποία συνδυάζει εκρήξεις έντονης δραστηριότητας με περιόδους λιγότερο έντονης δραστηριότητας, καίει περισσότερες θερμίδες από τις παραδοσιακές ασκήσεις, όπως το τρέξιμο.

Άλλες ασκήσεις που αυξάνουν τον καρδιακό ρυθμό, συμπεριλαμβανομένου του σχοινιού άλματος, του τρεξίματος και της ποδηλασίας, μπορούν επίσης να κάψουν θερμίδες.

Αν και ο αριθμός των θερμίδων που χρησιμοποιεί ένα άτομο θα ποικίλει ανάλογα με διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του βάρους και του επιπέδου φυσικής κατάστασης, οι ακόλουθες ασκήσεις μπορούν να βοηθήσουν στην καύση των περισσότερων:

Εκτέλεση

Η ένταση μιας ρουτίνας άσκησης επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον αριθμό των θερμίδων που καίει.

Το τρέξιμο, ειδικά σε υψηλή ένταση για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι μια από τις πιο έντονες ασκήσεις και καίει περισσότερες θερμίδες από κάποιες άλλες ρουτίνες.

Εάν ένα άτομο που ζυγίζει 160 κιλά τρέχει με 6 μίλια την ώρα (mph), μπορεί να κάψει 364 θερμίδες σε 30 λεπτά ή 3 μίλια. Το τρέξιμο πιο γρήγορα ή το εναλλασσόμενο σπριντ με το τζόκινγκ, μπορεί να αυξήσει περαιτέρω τον αριθμό των θερμίδων που καίει ένα άτομο.

Σχοινί άλματος

Το σχοινί άλματος προσφέρει παρόμοια οφέλη άσκησης με το τρέξιμο, ενώ παράλληλα καλλιεργεί την ισορροπία και τον συντονισμό.

Ένα άτομο που ζυγίζει 160 κιλά μπορεί να κάψει περίπου 291 θερμίδες σε 30 λεπτά σχοινιού άλματος.

Για να αποφευχθεί η πλήξη, οι άνθρωποι μπορούν να δοκιμάσουν να αλλάξουν την ταχύτητα και το στυλ πηδώντας στο ένα πόδι ή επιβραδύνοντας και επιταχύνοντας καθ ‘όλη τη διάρκεια της προπόνησης. Μπορεί να βοηθήσει να δοκιμάσετε να ασκηθείτε στη μουσική.

Κολύμβηση

Το κολύμπι μπορεί να είναι μια δραστηριότητα υψηλής έντασης, αλλά είναι ευκολότερη στις αρθρώσεις από δραστηριότητες όπως το τρέξιμο και το άλμα σχοινιού. Μπορεί επίσης να αισθάνεται πιο άνετα για άτομα που δεν τους αρέσει να ζεσταίνονται ή να ιδρώνουν.

Κάποιος με σωματικό βάρος 160 κιλά θα κάψει περίπου 218 θερμίδες εάν κολυμπήσει για 30 λεπτά.

Για να μεγιστοποιήσετε την καύση θερμίδων, ένα άτομο θα πρέπει να κολυμπήσει γρήγορα. Οι χαλαρές βουτιές καίνε πολύ λιγότερες θερμίδες.

Ποδηλασία

Ένα χαλαρό ταξίδι γύρω από έναν επίπεδο δρόμο δεν θα κάψει πολλές θερμίδες, αλλά η έντονη ποδηλασία, είτε με στατικό ποδήλατο είτε κατά την πλοήγηση σε εξωτερικούς λόφους, μπορεί να ενισχύσει το κάτω μέρος του σώματος και να κάψει πολλές θερμίδες.

Ένα άτομο που ζυγίζει 160 κιλά μπορεί να κάψει 291 θερμίδες ποδηλασία σε εξωτερικούς χώρους στα 12-14 μίλια / ώρα για 30 λεπτά.

Οι άνθρωποι μπορούν να αυξήσουν την ένταση της ρουτίνας επιλέγοντας ένα δύσκολο ποδηλατικό μονοπάτι που περιλαμβάνει λόφους.

Διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης (HIIT)

Το HIIT χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό έντονης αερόβιας άσκησης και άσκησης χαμηλής έντασης ή αναερόβιας άσκησης. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο να κάψει περισσότερες θερμίδες.

Ορισμένες έρευνες δείχνουν (Αξιόπιστη πηγή) ότι η διαλειμματική προπόνηση συνεχίζει να καίει θερμίδες διατηρώντας υψηλότερο μεταβολισμό ακόμη και μετά το τέλος της προπόνησης.

Το HIIT αυξάνει επίσης τις απαιτήσεις οξυγόνου του σώματος, γεγονός που το αναγκάζει να καίει περισσότερες θερμίδες. Είναι δυνατή η ενσωμάτωση της διαλειμματικής προπόνησης σε σχεδόν οποιαδήποτε άσκηση.

Ένα άτομο μπορεί να δοκιμάσει τα εξής:

• Κάντε μια τυπική προπόνηση, αλλά ενσωματώστε σύντομες εκρήξεις άσκησης στη μέγιστη χωρητικότητα. Για παράδειγμα, σπριντ για 30-60 δευτερόλεπτα κάθε 3 λεπτά όταν κάνετε τζόκινγκ.

• Προσθέστε προπόνηση με βάρη σε μια αερόβια άσκηση. Για παράδειγμα, κάντε ένα διάλειμμα 1 λεπτού από το στατικό ποδήλατο για να καθίσετε ή να σηκώσετε βάρη κάθε λίγα λεπτά.

• Κολυμπήστε ένα μήκος της πισίνας όσο το δυνατόν γρηγορότερα και στη συνέχεια κολυμπήστε πίσω με χαλαρό ρυθμό. Επαναλάβετε 10-15 φορές.

Παράγοντες που επηρεάζουν την καύση θερμίδων

Οι άνθρωποι καίνε θερμίδες με διαφορετικούς ρυθμούς. Διάφοροι παράγοντες επηρεάζουν αυτό το ποσοστό, όπως:

• Βάρος: Όσο περισσότερο ζυγίζει ένα άτομο, τόσο περισσότερη ενέργεια χρειάζεται το σώμα του. Ως αποτέλεσμα, καίνε περισσότερες θερμίδες από ό, τι ένα άτομο με χαμηλότερο σωματικό βάρος θα έκανε την ίδια ρουτίνα.

• Ένταση άσκησης: Όσο πιο έντονη είναι μια δραστηριότητα, τόσο περισσότερες θερμίδες καίει. Οι πιο έντονες δραστηριότητες ανεβάζουν τον καρδιακό ρυθμό ενός ατόμου στο βαθμό που καθίσταται δύσκολο ή αδύνατο για αυτούς να μιλήσουν.

• Διάρκεια άσκησης: Οι μεγαλύτερες ρουτίνες καίνε περισσότερες θερμίδες. Ένα σπριντ 30 δευτερολέπτων μπορεί να είναι πιο έντονο, αλλά θα κάψει λιγότερες θερμίδες από μια παρατεταμένη προπόνηση 30 λεπτών χαμηλότερης έντασης.

• Μυϊκή μάζα: Ο μυς απαιτεί περισσότερη ενέργεια από το λίπος για να διατηρηθεί και, ως εκ τούτου, καίει περισσότερες θερμίδες. Λόγω αυτού, καθώς ένα άτομο χτίζει περισσότερους μυς, καίει περισσότερες θερμίδες – ακόμα και όταν ξεκουράζεται.

Άσκηση στο σπίτι

Είναι εύκολο να τροποποιήσετε μερικές από τις πιο αποτελεσματικές ασκήσεις για οικιακή χρήση. Μερικοί άνθρωποι επιλέγουν να επενδύσουν σε διάδρομο ή στατικό ποδήλατο για να κάνουν καρδιο στο σπίτι.

Άλλα άτομα συμμετέχουν σε διαδικτυακά μαθήματα άσκησης ή χρησιμοποιούν εφαρμογές άσκησης.

Το Αμερικανικό Συμβούλιο Άσκησης παρέχει μια ρουτίνα υψηλής έντασης που συνδυάζει καρδιο και προπόνηση δύναμης, την οποία ένα άτομο μπορεί να κάνει στο σπίτι.

Τα άτομα που δεν έχουν πρόσβαση σε εξοπλισμό γυμναστικής στο σπίτι μπορούν να χρησιμοποιήσουν το σωματικό τους βάρος για να εκτελέσουν δραστηριότητες αντίστασης ή να αντικαταστήσουν οικιακά αντικείμενα, όπως βαριά βιβλία, με βάρη.

Οι ειδικευμένοι αθλητές μπορούν συνήθως να ξεκινήσουν ένα νέο πρόγραμμα άσκησης χωρίς μεγάλη προετοιμασία ή υποστήριξη.

Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι που θέλουν να χάσουν βάρος ή να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση δεν είναι έμπειροι αθλητές. Αυτές οι συμβουλές μπορούν να βοηθήσουν:

• Μιλήστε πρώτα με έναν πάροχο υγείας: Μπορούν να προσφέρουν συμβουλές σχετικά με την καταλληλότερη συχνότητα και ένταση άσκησης και να προτείνουν λογικούς περιορισμούς.

• Προσαρμόστε τις ασκήσεις στο ιστορικό τραυματισμών και υγείας: Εάν μια ρουτίνα πονάει τα γόνατα, για παράδειγμα, αλλάξτε σε διαφορετική μορφή άσκησης.

• Ξεκινήστε μικρά: Ξεκινήστε με σύντομες εκρήξεις άσκησης χαμηλότερης έντασης. Η ιδέα είναι να οικοδομήσουμε τη φυσική κατάσταση με την πάροδο του χρόνου για να προχωρήσουμε σε πιο δύσκολες προπονήσεις. Σταθερά αυξήστε την ένταση με την πάροδο του χρόνου.

• Δώστε προτεραιότητα σε οποιαδήποτε άσκηση έναντι καμίας: Ένα άτομο μπορεί να μην είναι σε θέση να κάνει τζόκινγκ 30 λεπτών στην αρχή, αλλά 5 λεπτά μπορούν ακόμα να κάνουν τη διαφορά. Οποιαδήποτε άσκηση είναι μια καλή αρχή σε σύγκριση με καμία.

Ενώ ορισμένες προπονήσεις καίνε σαφώς περισσότερες θερμίδες από άλλες, η προπόνηση με την υψηλότερη καύση θερμίδων δεν είναι πάντα η καλύτερη επιλογή.

Για να αξιοποιήσετε στο έπακρο μια ρουτίνα άσκησης, ένα άτομο πρέπει να βρει κάτι που του αρέσει να κάνει και που μπορεί να αντέξει για 20-30 λεπτά για πολλές εβδομάδες και μήνες.

Είναι επίσης σημαντικό να ξεκινήσετε με μια προπόνηση που είναι κατάλληλη για την ικανότητα και το ιστορικό τραυματισμών ενός ατόμου. Για παράδειγμα, ένα άτομο με προβλήματα στο γόνατο μπορεί να μην είναι σε θέση να τρέξει και κάποιος που είναι νέος στην άσκηση μπορεί να χρειαστεί να εργαστεί μέχρι τις έντονες ρουτίνες.

Ένας γιατρός μπορεί να βοηθήσει στην επιλογή μιας ασφαλούς ρουτίνας και ένας φυσιοθεραπευτής ή προσωπικός γυμναστής μπορεί να είναι σε θέση να συστήσει συγκεκριμένες ασκήσεις.

Αυτό το video πραγματοποιήθηκε με την συνεργασία με του εξειδικευμένους Φυσικοθεραπευτές του Physionet24.com

Για είσθε πάντα ενημερωμένοι σε θέματα υγείας, ευεξίας και αποκατάστασης, καθώς επίσης στις πρόσφατες ιατρικές ανακοινώσεις και έρευνες :

Εγγραφείτε ΔΩΡΕΑΝ στον Ippokratis.Org !