Le malattie reumatiche autoimmuni sono un gruppo di patologie in cui il sistema immunitario dell'organismo attacca le proprie cellule e i propri tessuti, causando infiammazioni e danni. Ciò accade perché il sistema immunitario riconosce erroneamente come estranei alcuni antigeni dell'organismo e li attacca.
Ορισμένα αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα περιλαμβάνουν τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, την οξεία και χρόνια λύκο, την ιδιοπαθή επινεφρίδια λεμφοκυτταρική αδενοπάθεια (Sjögren), την κολλαγενώδη αγγειίτιδα, την κολλαγενώδη μυοσίτιδα, την πολυμυοσίτιδα, την δερματομυοσίτιδα, την σκληροδερμία, την κεντρική νευρική συστηματική λύκο, την κρίση, την ανοσοποιητική επιπεφυκίτιδα, την αλλοιωτική άρθρωση και την αυτοάνοση ηπατίτιδα.
Τα αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα είναι πολυσύνθετα και οι ακριβείς αιτίες τους δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί πλήρως. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι συμβάλλουν γενετικοί, περιβαλλοντικοί και ανοσολογικοί παράγοντες. Η θεραπεία των αυτοάνοσων ρευματικών νοσημάτων στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων, την ελέγχου της φλεγμονής και τη διατήρηση της λειτουργίας των πληγεισών οργάνων. Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις περιλαμβάνουν φαρμακευτική θεραπεία, φυσικοθεραπεία, αποκατάσταση, διατροφικές αλλαγές και ψυχολογική υποστήριξη.
Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι μια διαδικασία που χρησιμοποιείται όταν φυσικά μέσα αναπαραγωγής δεν επαρκούν για να επιτευχθεί επιτυχημένη εγκυμοσύνη. Χρησιμοποιείται ως μέθοδος για να βοηθηθούν ζευγάρια με ανεπάρκεια σπέρματος, προβλήματα ωοθηκών, προβλήματα σωληναρίων, επικρατούντα αντενδείξεις στην εγκυμοσύνη, ή για ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα ανεπαρκούς επιτυχίας στις προηγούμενες προσπάθειες αναπαραγωγής.
Οι κύριες μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής περιλαμβάνουν την εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF), όπου οι ωαρίωση και η γονιμοποίηση γίνονται σε εργαστηριακές συνθήκες, και την ενδομήτρια εμφύτευση των εμβρύων στη συνέχεια. Άλλες μεθόδοι περιλαμβάνουν την έμμηνο μήτρα, την υποβοηθούμενη οοκυτταρική ένωση, την οοκυτταρική δωρεά, την προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (PGD) και την προεμφυτευτική γενετική διάταξη (PGS).
Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι μια πολύπλοκη διαδικασία και απαιτεί τη συνεργασία με εξειδικευμένους γιατρούς και ειδικούς στην αναπαραγωγική υγεία.
Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή μπορεί να είναι μια επιλογή για ζευγάρια που πάσχουν από αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα και αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη φυσική αναπαραγωγή. Ωστόσο, η εφαρμογή υποβοηθούμενης αναπαραγωγής σε αυτούς τους ασθενείς πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και με βάση την αξιολόγηση της κάθε περίπτωσης ατομικά.
Η επιλογή για υποβοηθούμενη αναπαραγωγή σε αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η σοβαρότητα της νόσου, η ενεργότητά της και ο τρόπος αντιμετώπισής της. Ο γιατρός σας ή ο ειδικός στην αναπαραγωγική υγεία θα είναι σε θέση να αξιολογήσει την κατάστασή σας και να σας παράσχει συμβουλές σχετικά με τις επιλογές που είναι κατάλληλες για εσάς.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή σε αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα μπορεί να συνεπάγεται επιπλοκές και ρίσκα, και ότι η απόφαση πρέπει να ληφθεί μετά από προσεκτική συζήτηση και ενημέρωση από τους ειδικούς σας.